Nasz patron, czyli kim był twórca „Przygód Baltazara Gąbki”?
Stanisław Pagaczewski (1916 – 1984)
Stanisław Pagaczewski – poeta, prozaik, reportażysta i autor przewodników krajoznawczych
urodził się 9 lipca 1916 roku w Krakowie. Był uczniem gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza w Krakowie. Ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim.
W czasie okupacji zajmował się tajnym nauczaniem, wskutek czego zmuszony był ukrywać się przed Gestapo. Po wojnie był dziennikarzem i działaczem organizacji turystyczno-krajoznawczych, za co w 1956 roku otrzymał Złotą Odznakę PTTK.
Stanisław Pagaczewski był miłośnikiem gór i rodzinnego miasta Krakowa.
Mieszkał w Krakowie, w dzielnicy Krowodrza, przy ul. Edmunda Biernackiego 9. Kochał Kraków, szczególnie Stary Kraków. Codziennie bywał w Rynku i na ulicy Kanoniczej, a każdą wolną chwilę spędzał na wyjazdach w góry. Od wczesnej młodości był zapalonym turystą – jeździł na nartach, wiosłował, uprawiał kolarstwo, pływał i w każdej wolnej chwili wędrował po górach. Ta pasja pozostała mu do końca życia.
Całe życie spędził w Krakowie, mocno wiążąc się z jego środowiskiem literackim. Debiutował w 1933 wierszem „Wschód słońca”, opublikowanym w pierwszym numerze krakowskiego „Czasu”. Jego twórczość to głównie powieści dla dzieci i młodzieży i to właśnie dzieci w 1978 roku uhonorowały pisarza zaszczytnym mianem Kawalera Orderu Uśmiechu.
Najsławniejszym utworem należącym do klasyki literatury dziecięcej jest niewątpliwie trzyczęściowa opowieść o przygodach Smoka Wawelskiego i jego przyjaciół: „Porwanie Baltazara Gąbki” (1966 r.), „Misja profesora Gąbki” (1975 r.) oraz „Gąbka i latające talerze” (1975 r.).
Stanisław Pagaczewski zmarł 7 czerwca 1984 roku w Krakowie. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
